۱-باعث ایجاد انگیزه در اعضای تیم می شود. اعضای تیم به طور مشابه به رهبر پاسخ می دهند. آن‌ها انگیزه خواهند داشت تا ذهنیت رشد را برای تیم‌ها و خودشان منعکس کنند و در نظر بگیرند که چگونه می‌توانند شخصاً به حرکت رو به جلو سازمان به‌عنوان یک کل کمک کنند.

۲-ذهنیت حل مسئله و تصمیم گیری را امکان پذیر می کند. در یک فضای امن از نظر روانی که در آن مردم ترسی از صحبت کردن ندارند، ایده‌های عالی می‌توانند ظهور کنند. هنگامی که یک رهبر به افراد استخدام شده در نقش های خود برای توسعه راه حل ها و تصمیم گیری ها اعتماد می کند، رشد تصاعدی امکان پذیر است.

۳-ارتباط، اخلاق، شمول و احترام را ترویج می کند. رهبر سازمانی بسیار باهوش عاطفی به هر طریقی ارتباط برقرار می کند که مشارکت هر یک از کارکنان محترم شمرده شود، زیرا هر نقشی برای حرکت رو به جلو سازمان به عنوان یک کل حیاتی است. رهبر ارزش‌های سازمان را به اشتراک می‌گذارد و ارتباطات، اخلاقیات، شمولیت و احترام مورد انتظار هر فرد را مدل می‌کند.

۴-به رهبران سازمانی اجازه می دهد تا هدف گرا باقی بمانند. با داشتن افراد توانمند برای ایفای نقش‌های خود و توسعه راه‌حل‌های نوآورانه، رهبر سازمان ممکن است بر تصویر بزرگ‌تر تمرکز کند: پیشبرد مأموریت با چشم‌اندازی بر چالش‌های پیش رو.

این اجزاء، مراحلی هستند که در ترتیب زمانی هنگام ایجاد یک طرح مدیریت استراتژیک جدید، انجام می‌شوند. در حال حاضر کسب و کارهایی با یک طرح مدیریت استراتژیک به نسبت شرایط لازم به این مراحل رجوع می‌کنند و تغییرات ضروری را ایجاد می‌کنند.